تشخیص هندوانه و طالبی رسیده

  

برای تشخیص دادن طالبی و هندوانه رسیده از نارس راه هایی ساده اما بسیار ظریف وجود دارد. البته دفراموش نشود در دسته بندی گیاه شناسی، بطور کلی گیاهانی که از محصولات آنها به مدت چند سال متوالی استفاده می شود با عنوان میوه و از گیاهانی که برای استفاده از بخش خوراکی آن مجبور به کشت هر ساله آنها هستیم، تحت عنوان سبزی جات یاد می شود. بنابراین اینجا منظور ما از کلمه میوه، سبزیجاتی است که بخش خوراکی آنها میوه آنهاست مثل هندوانه، خربزه، طالبلی و ...

میوه ‏ها را معمولا باید رسیده و بیشتر سبزیجات را نارس مصرف کرد.
طالبی

برای تشخیص طالبی رسیده به 4 عامل توجه کنید:
معاینه کنید! رنگ پوست طالبی باید زرد مایل به سبز یا زرد کرم رنگ باشد نه سبز!
تکان دهید! اگر طالبی کاملا رسیده باشد با تکان دادن آن می‏توانید مثل یک قلک صدای تخم‏هایش را در داخل آن بشنوید.
بو کنید! باید بوی خوشی از آن به مشام برسد.
لمس کنید! سرطالبی که به ناف مشهور است باید نرم ‏باشد. اگر همه قسمت‏های طالبی نرم باشد، احتمالا بیش از حد رسیده و گازدار است.

هندوانه
برای تشخیص هندوانه رسیده می‏توان به آزمایش‏های زیر دست زد:

وزن کنید! هرچه هندوانه نسبت به جثه‏اش سبک‏تر باشد، تردتر و رسیده‏تر است مشروط بر این که پوک نباشد.
فشار دهید! اگر هندوانه رسیده را در میان دو دست خود قرار داده و فشار دهید قرچی صدا خواهد داد. البته این یک اصل کلی نیست.
تلنگر بزنید! با انگشت بزنید و گوش کنید. اگر صدای شبیه «پینک» با آهنگ زیر و بلند شنیدید هندوانه هنوز نرسیده است. ولی اگر صدایی شبیه «پانک» با آهنگ بم و آهسته شنیدید هندوانه رسیده و قابل خوردن است. برخی نیز این صدا را به گونه‏ای دیگر تشریح می‏کنند و می‏گویند اگر صدایی که شنیدید صفر بود هندوانه نرسیده ولی اگر صدایی عمیق و رسا شنیدید که در داخل هندوانه پیچیده و انعکاس یافت هندوانه‏اش حرف ندارد.
 

ترکیب املاح معدنی موجود در کوهای آلی

هیومیک اسید

هیومیک اسید چیست؟

یک محصول کاملا آلى بوده که از ترکیب اسید هیومیک و فولویک که از شکل خام نوعى زغال سنگ گیاهى (natural leonardite) استخراج شده اند تشکیل گردیده است.
در همه خاکهای کشاورزی، هیومیک اسید بطور طبیعی وجود دارد و در واقع بخش زیادی از مواد ارگانیک خاک را تشکیل می دهد. میزان ایده ال مواد آلی در خاکهای کشاورزی بین 4 تا 6 درصد است. درخاکهای کشاورزی اروپا، این میزان بین 2 تا 4 درصد و در بعضی از نقاط اروپای شرقی نظیر اوکراین به 6 درصد می رسد. در مقابل در ایران به جز نوار ساحلی شمال، میزان ماده آلی خاک در اکثر نقاط کشور زیر 1 درصد و در بسیاری نقاط حتی زیر 1/0 درصد است.

خواص هیومیک اسید:
1. ساختار خاک را بهبود می بخشد.
2. به ریشه زایی بهتر کمک می کند.
3. باعث نگهداری بیشتر آب در خاک می شود.
4. به رشد سریع باکتریهای مفید درخاک کمک می کند.
5. به انحلال و آزادسازی عناصر ماکرو و میکرو کمک کرده و در نتیجه نیاز به کودهای شیمیایی را به نحو محسوسی کاهش می دهد.
6. مقاومت به شوری، کم آبی و سرما را افزایش می دهد.
7. از سمیت کودها و عناصر اضافی موجود درخاک می کاهد.
8. دوام آن زیاد است و تا چند سال اثر آن در خاک باقی می ماند.
9. مقاومت گیاه را در مقابل انواع بیماریها افزایش داده و نیاز به مصرف سموم را به نحو محسوسی کاهش می دهد.
10. سرعت جوانه زنی بذر را افزایش می دهد.
11. با طبیعت سازگار است و خطری برای گیاه و یا محیط زیست ندارد.
12. هیومیک اسید بهترین عامل طبیعی کلات کننده عناصر فلزی خاک است.

13.جذب نیتروژن، پتاسیم، کلسیم، منیزیم و فسفر را توسط گیاه افزایش می دهد.

تولید اسید هیومیک با استفاده از پسماند های آلی

ترکیبات هوموس با داشتن ظرفیت تبادل کاتیونی بالا که از یونیزه شدن گروه های عامل موجود در سطح آن ناشی می شود، قادر است از طرق مختلف شیمیائی و یا با ایجاد پل کاتیونی ذرات خاک را به هم پیوند داده و سبب تشکیل خاکدانه های پایداردر آب بشود.
اسید هیومیک در درتمامی ترکیبات هوموسی حاصل از اکسیداسیون بیولوژیکی مواد آلی وجود دارد ولی مقدار آن متفاوت می باشد. با استفاده از انواع عصاره گیرهای اسیدی و یا قلیایی می توان این مواد با ارزش را استخراج نمود.

این نوع اسیدها را می توان از کود دامی پوسیده، کمپوست پسماند شهری و دیگر کمپوست های بقایای گیاهی جدا سازی و به صورت خالص و یا با ترکیب با سایر عناصر غذایی مورد استفاده گیاه قرار داد.

مزایای استفاده دستگاه تصفیه آب و آب شیرین کن در مصارف مختلف کشاورزی و گلخانه

بطور کلی مزایای استفاده دستگاه تصفیه آب و آب شیرین کن در مصارف مختلف کشاورزی و گلخانه به شرح زیر می باشد:
• افزایش نفوذپذیری آب درخاک
• کاهش مصرف سموم وکودهای شیمیایی
• زودرس شدن محصولات
• کاهش مصرف آب
• افزایش رشد گیاه وریشه هادرخاک
• جذب بهترموادغذایی توسط گیاه
• کاهش تجمع نمک درسطح خاک
• آبشویی وشستشویی موثرنمک ازمنطقه توسعه ریشه
• رفع زردی وعلائم کمبود برگ درختان

با استفاده از آب شیرین، آبیاری فرایند فتوسنتز تقویت شده وعلائم کمبود مواد غذایی (زردی و رنگ پریدگی ، پژمردگی و...) مرتفع می گردد، برگهای سبزتر و گیاهان قوی تر و شاداب تری را با جذب بهتر ریز مغذیها، کلسیم و منیزیم خواهیم داشت و در صد مواد جامد در دانه و میوه نیزافزایش یافته، سرعت جوانه زنی و در صد سبز شدن و شکوفه دهی در درختان افزایش یافته و به علت محو لکه های کلسیمی د رآبیاری بارانی و باقی نماندن قطرات درشت بر روی برگها ، برگ سوزی متوقف می شود. زمان ماندگاری محصولات نظیر گوجه فرنگی، سیب زمینی و گلهای زینتی بسیار بیشتر می شود. رسیدن محصول همزمان شده و در صد میوه های ریز و خراب بشدت کاهش می یابد. محصولات یک دست تر و درشت تر می شوند و میزان کمیت محصول بنا به نوع آن بین 60 الی 90 در صد افزایش می یابد. کیفیت محصولاتی نظیر کتان ، کنف و تنباکو به نحو محسوس افزایش یافته و مزه و طعم محصولات بهبود می یابد.
لازم به ذکرآنکه بهتراست جهت رفع قطعی مشکل شوری آب وخاک با نظرمتخصصین شرکت ومشاوره های آنهاعملیات خاکورزی همزمان بانصب پکیج صورت پذیرد. مامفتخریم بادعوت ازشماعزیزان برای بازدید ازپروژه های اجراشده بر روی محصولات گلخانه ای و زراعی مختلف همچون پرورش گل،کشت گوجه فرنگی و مرکبات و پسته درنقاط مختلف کشور باب همکاری جدیدی راجهت توفیق روزافزون شماعزیزان درکشاورزی نوین وغلبه برمعضل روزافزون شوری آب وخاک گشاید.

تاثیرات تخریب کننده آب با TDS یا EC بالا و همچنین نمک های محلول بالا در مصارف کشاورزی و گلخانه:
وجود میزان بیش از حد TDS یا EC بالا در آب آبیاری به سبب قابلیت انباشت مستقیم آن در گیاه، به شدت در رشد گیاهان موثر می باشد و با رسیدن به برگها موجب سوختگی برگها می شود، در واقع اثبات شده است که باردهی محصول را تا بیش از 50 درصد کاهش می دهد،

میزان بالای یون کلراید در آب آبیاری: یون کلراید بالا در آب کشاورزی مسمومیت گیاهی، سوختگی و خشکیدگی نوک برگهای مسن و ریزش زودرس برگها می شو
میزان ازت نیتراتی و آمونیاکی: افزایش بیش از حد ازت آب آبیاری بیشتر از 30ppmمشابه با ازن موجود در کودهای شیمیایی، سبب مسمومیت گیاهی، کاهش بازدهی محصول و تولید محصول با کیفیت پایین می گردد.

pHآب:
بطور معمول دامنه تغییرات pH مناسب آب آبیاری 8.4- 6.5 می باشد و در این بازه گیاه از رشد مناسبی برخوردار است. جهت بهبود pH آب مناسب جهت کشت از تزریقات مواد شیمیایی مجاز آبیاری استفاده می گردد. طراحی و ساخت سیستم های تصفیه آب و آب شیرین کن برای کشاورزی و گلخانه مطابق با آنالیز آب خام، نوع کشت و استاندارد آب آبیاری صورت گرفته و بسته به کیفیت آب شامل سیستمهای فیلتراسیون شنی، کربنی، فیلترهای دیسکی و خودشوینده، سختی گیر، سیستم اسمز معکوس(آب شیرین کن)، نانوفیلتراسیون می باشد.

پرورش قورباغه

از آن جا که پرورش قورباغه از سوی نماینده ی ولی فقیه در سازمان دامپزشکی کشور به منظور صادرات، حلال اعلام شده است؛ متقاضیان می توانند با مراجعه به سازمان دامپزشکی کشور و اخذ پروانه بهره برداری برای واردات مولد گونه های گوشتی اقدام کرده یا از گونه «رانا» بخصوص قورباغه بزرگ انزلی برای پرورش استفاده کنند.
افراد متقاضی باید پس از اخذ موافقت اصولی از سازمان شیلات برای اخذ پروانه تاسیس و بهره برداری بهداشتی از سازمان دامپزشکی اقدام کنند.
مهمترین گونه های مستعد پرورش و بازارپسند عبارتند از: قورباغه سبز (Rana Clamitans) قورباغه لئوپارد (Rana Pipiens) قورباغه پیکرال (Rana Palustrist) و قورباغه گاوی (Rana Catesbeiana). گونه های مذکور معمولا به راحتی از محیط های طبیعی استخراج شده، مورد پرورش قرار گرفته و سپس کشتار، بسته بندی و صادر می شود.
البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام بدنش جهت تغذیه استفاده می شود و در گونه های دیگر فقط از ران آنها استفاده می شود. ران قورباغه جزو غذاهای لوکس و گران قیمت رستوران ها است.
قورباغه ها در طبیعت عمدتا در فصل بهار در آب های کم عمق تخم گذاری می نمایند. توده تخمی که از یک قورباغه ماده به دست می آید حالت ژله مانند و چسبیده به هم داشته و می تواند محدوده ای به وسعت یک مترمربع را پوشش دهد و معمولا ۰۰۰/۱۰ الی ۰۰۰/۲۵ تخم قورباغه را شامل می شود. بچه قورباغه ها بین یک الی سه هفته از تخم خارج می شوند و این امر بستگی به میزان درجه حرارت آب دارد.
میزان رشد قورباغه ها بستگی به شرایط اقلیمی، میزان تغذیه و غذادهی و مدت فصل رشد دارد. نوع و چگونگی تغذیه یک پارامتر حیاتی در پرورش قورباغه می باشد. قورباغه هایی که خوب تغذیه نگردند مستعد بیماری بوده و معمولا اقدام به شکار و تغذیه از قورباغه های کوچک تر و تخم قورباغه ها می نمایند و از این رو تعداد بسیار کاهش می یابد.
با توجه به کنترل دقیق در پرورش صنعتی بخصوص در سالن های سرپوشیده نه تنها می توان تمامی این مشکلات را کنترل کرد، بلکه می توان در چهار فصل اقدام به اخذ تخم و نوزاد نموده و یک بازار دایمی ایجاد کرد مانند مزرعه ی پرورش قورباغه بسیار پیشرفته ی آنتالیای ترکیه.
از گذشته های دور پرورش قورباغه در فضای باز و به صورت طبیعی در آبگیرها و تالاب ها، بخصوص در کشورهای جنوب شرق آسیا و چین مرسوم بوده است. سیستم کار چنین بوده که رهاسازی اولیه صورت می پذیرفته و مدتی به حال خود گذاشته و شکل طبیعی رشد و تکثیر می یافتند، سپس به تناوب جمع آوری و صید می شده اند.
از دهه ی ۷۰ میلادی پرورش به شکل صنعتی و متراکم در مزارع مربوطه و به شکل اقتصادی مرسوم گشته است. در روش نیمه صنعتی جفت گیری و تخم گذاری در آب راکد انجام می پذیرد و تخم ها پس از حداکثر سه هفته به صورت لاروهای دم دار ظاهر می شوند با ۵ میلی متر طول و ظاهری مانند ماهی های کوچک، چند روز بعد طول آنها به ۱۰ میلی متر و بیشتر می رسد.
سپس با پیدایش پاهای کوچک دم خود را از دست می دهند. در این مرحله که حدود ۲۰ روز طول می کشد، قورباغه نوزاد را باید وارد برکه های بزرگتر و محفوظ از مار، پرندگان و قورباغه های بزرگتر و… نمود.
جهت داشتن یک مزرعه موفق و پرمحصول، غذادهی مناسب و کافی یک پارامتر حیاتی است. بچه قورباغه ها عمدتا از فیتوپلانگتون ها و جلبک ها تغذیه می نمایند و رژیم گیاه خواری دارند، وقتی قورباغه ها رشد نمودند فرایند تغذیه ی آنها مشکل تر شده و عمدتا تمایل به تغذیه از موجودات زنده و متحرک دارند.
نصب لامپ در اطراف استخرهای پرورش قورباغه و جذب حشرات در شب می تواند منبع خوبی برای جذب حشرات و در نتیجه تامین غذای قورباغه ها باشد.
به عنوان نمونه در یک مزرعه ۲۶ هکتاری پرورش قورباغه نیمه صنعتی می توان ۱۰ هکتار آن را به صورت حوضچه و برکه های کوچک و بزرگ برای پرورش قورباغه از زمان لاروی تا موجود کامل در نظر گرفت.
مساحت این حوضچه ها و برکه ها حداقل ۱۰ مترمربع و حداکثر ۵۰۰ مترمربع به عمق حداقل ۸۰ سانتی متر و حداکثر یک متر در نظر گرفته می شود. در چنین مزرعه ای در سال حدود ۲۰ تن گوشت قورباغه برای صادرات می توان تولید نمود. فرانسوی ها در سال ۴۰۰۰ -۳۰۰۰ تن پای قورباغه می خورند و از هر ۲۰ هزار قورباغه یک تن پای قورباغه به دست می آید.
تقاضای روزافزون گوشت قورباغه از یک طرف و از طرف دیگر سطحی بیش از ۵۰۰ هزار هکتار شالیزار و برکه های متروکه غیر قابل بهره برداری برای سایر تولیدات اقتصادی در شمال و جنوب کشور، می توان با پرورش قورباغه ضمن کسب درآمدی قابل توجه برای صاحبان زمین ها، قشر عظیمی از جوانان و مردم منطقه را نیز مشغول به کار نمود.